Gods kinderen: de naakte waarheid.
Kerkelijken hebben geleerd dat naaktheid verwerpelijk is. En sommige zinsneden in de Bijbel lijken dat te ondersteunen. Of toch niet?!?
God schiep de mens naakt en God zag dat het goed was... (Gen1:31). En zo leefden Adam en Eva naakt in het bijzijn van God en daar was niks mis mee. Ze schaamden zich ook niet voor elkaar, Gen2:25.
Totdat Eva en Adam zondigden tegen God en toch van de verboden vrucht aten. Toen wisten ze pas wat naaktheid was, schaamden zich en bedekten zich, Gen3:7. God hielp hen zelfs daarbij, Gen3:21. Zonde deed hen groeien in afkeer en schaamte van wat God goed gemaakt had!
Ook weten we dat het bekend was dat profeten onder Gods Leiding vaak naakt gingen. Jesaja ging zelfs in opdracht van God naakt, Jes20:3. Maar uit het verhaal van Saul die zijn kleren ook uitdeed en naakt onder de profeten ging, 1Sam19:24. Gods Leiding leidt dus tot naaktheid zonder gêne!
In Thomas 37 antwoordt Jezus op de vraag "wanneer zult u weer aan ons verschijnen" dat ze hem weer zullen zien als ze hun kleren afdoen en er zonder schaamte als kinderen naakt op dansen.
Ook de trouwe Job gaat naakt, Job 1:21. En in vers 22 staat vervolgens dat Job in dit alles niet zondigde.
Petrus -Jezus lieveling- viste naakt lezen we ook in Joh21:7 dus ook Jezus vond dat niet zondig.
Kortom: voor God en voor Christus én Christenen is naakt juist waardig.
Bijbelversen die verwijzen naar naaktheid doen dat in het OT eigenlijk naar "naakt zien" overdrachtelijk verwijzend naar "sex hebben met". En in het NT naar ongeloof en zonde waar naaktheid cq zonder witte kleding dan symbolisch voor wordt gebruikt.
Kortom: wie naaktheid verwerpt, verwerpt niet alleen het eigen lichaam dat God goed maakte, maar ook God die het maakte en juist prima vindt en het bij profeten als uitgangspunt neemt.
Erfzonde heeft de verwerper van naakt dus in de grip, ingaand tegen God. Hij zal Christus niet zien weerkomen.
Terug
